Κόκκινη μπογιά πεταμένη στο άγαλμα του Κολόμβου,
μία μέρα πριν από την επέτειο της ανακάλυψης της Αμερικής
μία μέρα πριν από την επέτειο της ανακάλυψης της Αμερικής
Η εικόνα του Χριστόφορου Κολόμβου έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια στα αμερικανικά σχολεία. Και πολλές πολιτείες δεν θα τιμήσουν καν τη σημερινή «Ημέρα του Κολόμβου».
Αν και η διδασκαλία διαφέρει από σχολείο σε σχολείο, πολλοί δάσκαλοι προσπαθούν να παρουσιάσουν μια πιο ισορροπημένη εικόνα γι΄ αυτά που συνέβησαν όταν ο Κολόμβος έφτασε το 1492 στην Καραϊβική, και ιδιαίτερα για την τύχη των ιθαγενών πληθυσμών. «Η ορολογία έχει αλλάξει, κανείς δεν λέει πια ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική», λέει ο Τζέιμς Κραχτ, υπεύθυνος ακαδημαϊκών υποθέσεων στη Σχολή Εκπαίδευσης και Ανθρώπινης Ανάπτυξης του Τέξας. «Πώς είναι δυνατόν να ανακάλυψε την Αμερική αφού ζούσαν ήδη άνθρωποι εκεί;».
Στο Τέξας, οι μαθητές της Ε΄ Δημοτικού μαθαίνουν για την «Κολομβιανή Ανταλλαγή»: εκτός από τον χρυσό, το σιτάρι και τα άλλα αγαθά που μεταφέρονταν διά μέσου του Ατλαντικού, οι έποικοι μετέφεραν και ασθένειες που αποδεκάτισαν τους εγχώριους πληθυσμούς.
Στο ΜακΝτόναλντ της Πενσιλβάνια, 50 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Πίτσμπουργκ, οι μαθητές της Δ΄ Δημοτικού δίκασαν φέτος τον Κολόμβο με τις κατηγορίες της κλοπής και της κακής αντιπροσώπευσης του ισπανικού θρόνου. Τον έκριναν ένοχο και τον καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη.
Τα σχολεία της Νέας Υόρκης, της Ουάσιγκτον και του Σικάγου θα κλείσουν για τη σημερινή επέτειο, ενώ αντίθετα τα σχολεία του Μαϊάμι, του Ντάλας, του Λος Άντζελες και του Σιάτλ θα παραμείνουν ανοιχτά. Ιδιαίτερα ευαίσθητο είναι το ζήτημα σε περιοχές με μεγάλους πληθυσμούς αυτοχθόνων Αμερικανών. Ο Κραχτ θυμάται ότι στα παλιά βιβλία της Ε΄ Δημοτικού υπήρχε μια φωτογραφία που έδειχνε τον Κολόμβο να αποβιβάζεται με μια τεράστια σημαία κι έναν σταυρό. «Οι αυτόχθονες τον περίμεναν ανυπόμονα, με ένα χαμόγελο στα χείλη: τι να μας φέρνει άραγε; Ε, λοιπόν, τους έφερνε ευλογιά και κανείς τους δεν θα ζούσε για καιρό».
Τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, αλλά και όσο πλησίαζε η 500ή επέτειος της απόβασης, το 1992, άρχισε να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις βιαιότητες που διαπράχθηκαν εναντίον των Ινδιάνων της φυλής Ταΐνο. Δεν λείπουν και οι υπερβολές. Σε ένα σχολείο του Νιου Τζέρσεϊ οι μαθητές υποχρεώθηκαν μια χρονιά να σταθούν όρθιοι στην καφετέρια και να παραμείνουν νηστικοί όσο άλλοι μαθητές τούς χλεύαζαν και τους τρομοκρατούσαν. Ο δάσκαλός τους ήθελε με τον τρόπο αυτό να δείξει στους μαθητές πόσο υπέφεραν οι Ινδιάνοι από τον Κολόμβο...
«Κάθε ήρωας είναι για κάποιους άλλους αχρείος», λέει ο Φελίπε Φερνάντεθ-Αρμέστο, που έχει γράψει αρκετά βιβλία για τον Κολόμβο. «Ο ηρωισμός και η αχρειότητα αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».
Πάνω από τρία εκατομμύρια νεκροί
«ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ δεν δίσταζαν να μαχαιρώνουν Ινδιάνους κατά δεκάδες ή να κόβουν φέτες από τα σώματά τους για να δοκιμάσουν την κόψη των λεπίδων τους. Δύο από τους υποτιθέμενους χριστιανούς συνάντησαν μια μέρα δύο παιδιά, τα οποία κρατούσαν από έναν παπαγάλο. Οι Ισπανοί πήραν τους παπαγάλους από τα παιδιά και για να διασκεδάσουν τα αποκεφάλισαν (...) Όταν έφτασα στην Ισπανιόλα, το 1508, ζούσαν στο νησί 60.000 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των Ινδιάνων. Άρα, από το 1494 μέχρι το 1508 περισσότεροι από τρία εκατομμύρια άνθρωποι είχαν αφανιστεί εξαιτίας του πολέμου, της δουλείας και των ορυχείων.
Ποιος, από τις μελλοντικές γενιές, θα μπορέσει να το πιστέψει;».
(Από τη μαρτυρία του Βαρθολομαίου ντε Λας Κάσας, ο οποίος συμμετείχε ως νεαρός ιερέας στην κατάληψη της Κούβας. Δημοσιεύεται στο βιβλίο του Χάουαρντ Ζιν «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών», εκδ. Αιώρα)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου